Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vir C

  • 1 vir

    vir, virī (altind. vīrā-ḥ, gotisch waír, ahd. wer, Mann), der Mann (Ggstz. femina, mulier), I) im allg.: de viro factus femina, Ov.: ambiguus modo vir, modo femina, Ov.: mulier coniuncta viro, Lucr. – vir bonus et sapiens, Cic. (vgl. bonus): vir fortis, Cic.: vir turpissimus, Sall. – II) insbes.: A) der reife, erwachsene Mann (Ggstz. puer), Ov. met. 13, 397: neque eos (pueros) prius in urbem redire, quam viri facti essent, statuit, Iustin. 3, 3, 7: cum essem parvulus, loquebar ut parvulus... quando autem factus sum vir, evacuavi quae erant parvuli, Vulg. 1. Corinth. 13, 11. – B) der verehelichte Mann, der Ehemann (Ggstz. uxor), meus vir, Ter.: vir et uxor, das Ehepaar, Sen. rhet., Val. Max. u. ICt.: hic est enim vultus semper idem, quem dicitur Xanthippe praedicare solita in viro suo fuisse Socrate, Cic. Tusc. 3, 31 (u. so oft vir = Ehemann bei Cic., zB. Cic. Verr. 5, 82 mehrmals): u. übtr., v. Buhlen, vir tuus, Cic.: u.v. Tieren, viri equarum, Solin.: vir gregis ipse caper, Verg. – C) emphat., der Mann in bezug auf seine Vorzüge, ein Mann von festem Charakter, von Mut, Kraft, Tapferkeit usw., plane vir, Cic.: tulit dolorem ut vir, Cic.: te virum praebeas, Cic.: viri non est, es ist unmännlich, Cic.: si vir es, si vos viri estis, Liv.: si quid in Flacco viri est, Hor.: ego tamen vir sum, Suet.: si quis male vir quaerit habere virum, Ov. Vgl. Fabri Liv. 24, 8, 12 (viele Beisp. aus Liv.): u. im obszönen Sinne, si vir es, wenn du prästieren kannst, Apul. met. 2, 17: u. so ad illos rettulit, qui non habent barbam nec in concubitu viri sunt, Schol. Iuven. 6, 373. – D) als milit. t.t., der Mann = der Soldat, gew. im Plur., die Mannschaft, dispertiti viri, Plaut.: boat caelum fremitu virûm, Plaut. – bes. viri im Ggstz. zu arma u. equi, Liv. (s. Fabri Liv. 22, 52, 5). – u. viri im Ggstz. zur Reiterei, die Fußsoldaten, gew. verb. equites virique, eques virique, equi virique, Liv. (s. Gronov Liv. 21, 27, 5). – u. sprichw., equis virisque u. dgl., s. equusno. I, B, 2. – E) mit (auszeichnendem) Nachdruck für das Pron. is od. ille, wie unser der Mann für er, auctoritas viri moverat, Liv.: hae tantae viri virtutes, Liv. Vgl. Fabri Liv. 21, 4, 9. – F) der einzelne, die einzelne Person in Verbdgg. wie: vir virum legit, jeder sucht sich seinen Mann aus, wählt seinen Mann, bei der Senatorenwahl, Suet. Aug. 35, 1; im Kampfe, sowohl zum Gegner, Verg. Aen. 11, 632, als zum Nebenmann zum gegenseitigen Schutze im Kampfe, Liv. 9, 39, 5 u. übtr. (sarkastisch) Cic. Mil. 55. – u. vir unus cum viro congrediendo (Ggstz. legiones legionibus experti), Liv. 38, 17, 8. – G) Plur. viri, poet. übtr. = homines, die Menschen, im Ggstz. zu den Göttern, Verg. Aen. 6, 553: im Ggstz. zum Vieh (pecudes), Ov. met. 1, 286. – H) meton., Mannbarkeit, Zeugungskraft, membra sine viro, Catull. 63, 6: iuventus exsecta (al. exacta) virum, entmannte, Lucan. 10, 134. – / Archaist. Nom. Plur. IIIvire (= tres viri), Corp. inscr. Lat. 1, 554 u. 555: virei, SC. de Bacch. im Corp. inscr. Lat. 1, 196. lin. 19 u. 20: vireis, in CDL vireis, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 14. – Genet. Plur. virûm, oft bei Dichtern, Enn. ann. 276 u. 410. Lucr. 1, 95 u.a. Catull. 64, 192 u. 68, 90. Verg. georg. 2, 142 u.a. Prop. 3, 9, 23. Ov. her. 1, 55. Iuvenc. 3, 572 u. 4, 708; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 176.

    lateinisch-deutsches > vir

  • 2 vir

    vir, virī (altind. vīrā-ḥ, gotisch waнr, ahd. wer, Mann), der Mann (Ggstz. femina, mulier), I) im allg.: de viro factus femina, Ov.: ambiguus modo vir, modo femina, Ov.: mulier coniuncta viro, Lucr. – vir bonus et sapiens, Cic. (vgl. bonus): vir fortis, Cic.: vir turpissimus, Sall. – II) insbes.: A) der reife, erwachsene Mann (Ggstz. puer), Ov. met. 13, 397: neque eos (pueros) prius in urbem redire, quam viri facti essent, statuit, Iustin. 3, 3, 7: cum essem parvulus, loquebar ut parvulus... quando autem factus sum vir, evacuavi quae erant parvuli, Vulg. 1. Corinth. 13, 11. – B) der verehelichte Mann, der Ehemann (Ggstz. uxor), meus vir, Ter.: vir et uxor, das Ehepaar, Sen. rhet., Val. Max. u. ICt.: hic est enim vultus semper idem, quem dicitur Xanthippe praedicare solita in viro suo fuisse Socrate, Cic. Tusc. 3, 31 (u. so oft vir = Ehemann bei Cic., zB. Cic. Verr. 5, 82 mehrmals): u. übtr., v. Buhlen, vir tuus, Cic.: u.v. Tieren, viri equarum, Solin.: vir gregis ipse caper, Verg. – C) emphat., der Mann in bezug auf seine Vorzüge, ein Mann von festem Charakter, von Mut, Kraft, Tapferkeit usw., plane vir, Cic.: tulit dolorem ut vir, Cic.: te virum praebeas, Cic.: viri non est, es ist unmännlich, Cic.: si vir es, si vos viri estis, Liv.: si quid in Flacco viri est, Hor.: ego tamen vir sum, Suet.: si quis male vir quaerit habere virum, Ov. Vgl.
    ————
    Fabri Liv. 24, 8, 12 (viele Beisp. aus Liv.): u. im obszönen Sinne, si vir es, wenn du prästieren kannst, Apul. met. 2, 17: u. so ad illos rettulit, qui non habent barbam nec in concubitu viri sunt, Schol. Iuven. 6, 373. – D) als milit. t.t., der Mann = der Soldat, gew. im Plur., die Mannschaft, dispertiti viri, Plaut.: boat caelum fremitu virûm, Plaut. – bes. viri im Ggstz. zu arma u. equi, Liv. (s. Fabri Liv. 22, 52, 5). – u. viri im Ggstz. zur Reiterei, die Fußsoldaten, gew. verb. equites virique, eques virique, equi virique, Liv. (s. Gronov Liv. 21, 27, 5). – u. sprichw., equis virisque u. dgl., s. equus no. I, B, 2. – E) mit (auszeichnendem) Nachdruck für das Pron. is od. ille, wie unser der Mann für er, auctoritas viri moverat, Liv.: hae tantae viri virtutes, Liv. Vgl. Fabri Liv. 21, 4, 9. – F) der einzelne, die einzelne Person in Verbdgg. wie: vir virum legit, jeder sucht sich seinen Mann aus, wählt seinen Mann, bei der Senatorenwahl, Suet. Aug. 35, 1; im Kampfe, sowohl zum Gegner, Verg. Aen. 11, 632, als zum Nebenmann zum gegenseitigen Schutze im Kampfe, Liv. 9, 39, 5 u. übtr. (sarkastisch) Cic. Mil. 55. – u. vir unus cum viro congrediendo (Ggstz. legiones legionibus experti), Liv. 38, 17, 8. – G) Plur. viri, poet. übtr. = homines, die Menschen, im Ggstz. zu den Göttern, Verg. Aen. 6, 553: im Ggstz. zum Vieh (pecudes), Ov. met. 1, 286. – H) meton., Mannbarkeit, Zeugungskraft,
    ————
    membra sine viro, Catull. 63, 6: iuventus exsecta (al. exacta) virum, entmannte, Lucan. 10, 134. – Archaist. Nom. Plur. IIIvire (= tres viri), Corp. inscr. Lat. 1, 554 u. 555: virei, SC. de Bacch. im Corp. inscr. Lat. 1, 196. lin. 19 u. 20: vireis, in CDL vireis, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 14. – Genet. Plur. virûm, oft bei Dichtern, Enn. ann. 276 u. 410. Lucr. 1, 95 u.a. Catull. 64, 192 u. 68, 90. Verg. georg. 2, 142 u.a. Prop. 3, 9, 23. Ov. her. 1, 55. Iuvenc. 3, 572 u. 4, 708; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 176.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vir

  • 3 vir

    [v‘ir] vi venir.
    * * *
    [`vi(x)]
    Verbo intransitivo
    1. (ger) venir
    veio ver-me il est venu me voir
    venho amanhã je viendrai demain
    vir de venir de
    venho agora mesmo de lá j'en viens à l'instant même
    2. (chegar) arriver
    veio atrasado/adiantado il est arrivé en retard/en avance
    veio no trem das onze il est arrivé par le train de onze heures
    3. (surgir) arriver, venir
    o carro veio não sei de onde la voiture est arrivée de je ne sais où
    veio-me uma idéia il m'est venu une idée
    a semana que vem la semaine prochaine
    o ano/mês que vem l'année prochaine/le mois prochain
    5. (estar) être
    vem escrito em português c'est écrit en portugais
    vinha embalado c'était emballé
    6. (regressar) revenir
    ele vem amanhã il revient demain
    hoje, venho mais tarde aujourd'hui, je rentre plus tard
    venho de férias na próxima semana je reviens de vacances la semaine prochaine
    que vem a ser isto? qu'est-ce que c'est que ça?
    vir a ser devenir
    vir abaixo s'écrouler
    vir ao mundo venir au monde
    vir a saber (de algo) apprendre (quelque chose)
    vir a tempo de arriver à temps pour
    * * *
    verbo
    de onde vens?
    d'où viens-tu?
    ela vem aí
    elle vient
    vem cá!
    viens ici!
    2 ( regressar) arriver
    venho já
    j'arrive
    3 ( chegar) arriver
    isto veio hoje
    c'est arrivé aujourd'hui
    não venhas tarde
    ne viens pas tard
    vir de carro
    arriver en voiture
    venham connosco
    venez avec nous
    5 ( provir) venir (de, de)
    esse artigo vem do estrangeiro
    cet article vient d'ailleurs
    6 ( surgir) venir
    arriver
    survenir
    vir a saber-se
    venir à se savoir
    vir à memória
    venir à la mémoire
    7 (no tempo, numa série) venir
    isso vem depois
    ça vient après
    na semana que vem
    la semaine prochaine
    no ano que vem
    l'année prochaine
    8 ( estar escrito) être
    o teu nome não vem na lista
    ton nom n'est pas sur la liste
    vinha no jornal que
    c'était dans le journal que
    9 (apresentar, submeter) présenter
    vir com desculpas
    présenter des excuses
    10
    (acção contínua) eu vinha a pensar nisso
    je pensais à cela
    quoi qu'il arrive
    venir à propos
    engueuler quelqu'un

    Dicionário Português-Francês > vir

  • 4 vir

    vĭr, vĭri ( gen. plur. virūm, Enn. ap. Charis. p. 251 P., or Ann. v. 280 Vahl.; id. ap. Fest. p. 257 Müll., or Ann. v. 394 Vahl.; Verg. A. 6, 553 al.), m. [Sanscr. vira, hero; the root is in O. H. Germ. weralt; Angl.Sax. veruld; Engl. world, i. e. age or generation of men], a male person, a man (opp. femina; cf. mas).
    I.
    In gen.:

    virum me natam vellem,

    Ter. Phorm. 5, 3, 9:

    deque viro factus (mirabile') femina,

    Ov. M. 3, 326:

    ambiguus fuerit modo vir, modo femina Sithon,

    id. ib. 4, 280:

    mulier conjuncta viro,

    Lucr. 5, 1012:

    vir mulierque,

    Tib. 2, 2, 2:

    sapientissimorum nostrae civitatis virorum disputatio,

    Cic. Rep. 1, 8, 13:

    vir prudens,

    id. ib. 1, 12, 18:

    clari viri,

    id. Fam. 6, 6, 12:

    vir clarus et honoratus,

    id. Sen. 7, 22:

    praestantior,

    id. ib. 23, 84:

    bonus et sapiens et legibus parens,

    id. Fin. 3, 19, 64; cf. id. Off. 3, 15, 64;

    v. bonus: optimi (opp. homines improbi),

    id. Cael. 5, 12:

    fortis,

    id. Fin. 3, 8, 29; id. Rep. 1, 3, 5:

    turpissimus,

    Sall. J. 85, 42:

    nefandus,

    Verg. A. 4, 498.—
    II.
    In partic.
    A.
    A man as related to a woman, a husband, maritus (very freq.):

    is (Juppiter) amare occepit Alcumenam clam virum,

    Plaut. Am. prol. 107; 111; 134; 1, 3, 4; Ter. Hec. 4, 1, 1:

    quem (vultum) dicitur Xanthippe praedicare solita in viro suo fuisse,

    Cic. Tusc. 3, 15, 31; id. Verr. 5, 31, 82; id. Cael. 13, 32; id. Fam. 7, 23, 4; Liv. 1, 46, 6; Hor. C. 2, 18, 28; 3, 3, 68; id. S. 1, 2, 127 al.; Ov. M. 1, 146; Petr. 111; Quint. 5, 10, 62; 5, 11, 28; 7, 1, 28; Suet. Aug. 69; id. Calig. 25; id. Claud. 29; id. Ner. 35; id. Dom. 22 al.— Transf., of animals, the male, mate, etc., Verg. E. 7, 7; Ov. M. 1, 660; Mart. 3, 93, 11; Sol. 23.—
    B.
    A man (opp. a boy):

    pueri hoc possunt, viri non potuerunt?

    Cic. Tusc. 2, 14, 34:

    ex toto non sic pueri ut viri curari debent,

    Cels. 3, 7 fin.:

    pueroque viroque,

    Ov. M. 13, 397:

    neque eos (pueros) prius in urbem redire, quam viri facti essent, statuit,

    Just. 3, 3, 7:

    cum essem parvulus... quando factus sum vir, etc.,

    Vulg. 1 Cor. 13, 11.—
    C.
    Pregn., a man, a man of courage, principle, or honor, one who deserves the name of a man: Marius rusticanus vir, sed plane vir, cum secaretur, vetuit se alligari... Ita et tulit dolorem, ut vir;

    et, ut homo, majorem ferre sine causā necessariā noluit,

    Cic. Tusc. 2, 22, 53; cf. id. Fam. 5, 17, 3:

    cum is jam se corroboravisset ac vir inter viros esset,

    id. Cael. 5, 11:

    te oro, te colligas virumque praebeas,

    id. Fam. 5, 18, 1: si vir esse volet, praeclara sunodia, id. Att. 10, 7, 2:

    tum viro et gubernatore opus est,

    Liv. 24, 8, 1; 1, 41, 3; 1, 46, 6;

    2, 38, 6 et saep.: si quid in Flacco viri est, Non feret,

    Hor. Epod. 15, 12.—
    D.
    In milit. lang.
    1.
    In gen., like our man, for soldier (syn. miles):

    dispertiti viri, dispertiti ordines,

    Plaut. Am. 1, 1, 65; cf.:

    boat Caelum fremitu virum,

    id. ib. 1, 1, 78: vir [p. 1995] unus cum viro congrediendo, T. Manlius, M. Valerius, quantum Gallicam rabiem vinceret Romana virtus, docuerunt, Liv. 38, 17, 8.—
    2.
    In partic., as opposed to the cavalry, a foot-soldier (syn. pedes):

    equites virique,

    Liv. 21, 27, 1:

    magnā voce trahens equitemque virosque,

    Sil. 9, 559:

    passim turmaeque virique, etc.,

    Petr. 123.—Hence, prov.: equis viris, or viris equisque, with horse and foot, i. e. with might and main; v. equus.—
    E.
    With emphasis in place of a pronoun of reference, is, ille, etc.:

    fletusque et conploratio fregere tandem virum,

    Liv. 2, 40, 9:

    hae tantae viri virtutes,

    id. 21, 4, 9; Sall. J. 9, 3.—
    F.
    Distributively, each man, every man:

    vir virum legit, of choosing a senator,

    Suet. Aug. 35:

    vir cum viro congrediaris,

    Liv. 22, 14, 14: legitque virum vir, singled out (in battle), Verg. A. 11, 632 (an imitation of Hom. Il. 4, 472: anêr d andr ednopalizen):

    cum vir virum legisset,

    i. e. a companion in battle, Liv. 9, 39, 5; cf.

    , in a sarcastic transfer-: ille (Clodius), qui semper secum scorta, semper exoletos, semper lupas ducebat, tum neminem, nisi ut virum a viro lectum esse diceres,

    Cic. Mil. 21, 55.—
    G.
    Human beings ( poet. homines, opp. pecudes), Ov. M. 1, 286; cf. Verg. A. 6, 553.—
    H.
    Manhood, virility ( poet. and very rare):

    ut relicta sensit sibi membra sine viro,

    Cat. 63, 6:

    ferro mollita juventus Atque exsecta virum,

    Luc. 10, 134.

    Lewis & Short latin dictionary > vir

  • 5 vir

    vir, viri, m. [st2]1 [-] homme. [st2]2 [-] homme marié, mari, époux. [st2]3 [-] homme par excellence, homme de courage, homme de coeur. [st2]4 [-] soldat, guerrier, combattant, héros; fantassin (par opp. au cavalier). [st2]5 [-] homme distingué, personnage, personnalité, homme d'élite. [st2]6 [-] tête d'homme, individu, chaque homme (valeur distributive). [st2]7 [-] virilité; membre viril. [st2]8 [-] poét. au plur. les hommes, le genre humain. [st2]9 [-] vir = is, ille: lui, notre homme. [st2]10 [-] le mâle.    - gén. plur. virorum; Enn. Virg. Lucr. virûm.    - vir bonus: homme de bien.    - vir amplissimus: personnage très considéré.    - equites virique, Liv. 21, 27, 1: les cavaliers et les fantassins.    - equis viris (viris equisque): avec la cavalerie et l'infanterie, par tous les moyens.    - sine viro, Cat. 63, 6: sans membre viril.
    * * *
    vir, viri, m. [st2]1 [-] homme. [st2]2 [-] homme marié, mari, époux. [st2]3 [-] homme par excellence, homme de courage, homme de coeur. [st2]4 [-] soldat, guerrier, combattant, héros; fantassin (par opp. au cavalier). [st2]5 [-] homme distingué, personnage, personnalité, homme d'élite. [st2]6 [-] tête d'homme, individu, chaque homme (valeur distributive). [st2]7 [-] virilité; membre viril. [st2]8 [-] poét. au plur. les hommes, le genre humain. [st2]9 [-] vir = is, ille: lui, notre homme. [st2]10 [-] le mâle.    - gén. plur. virorum; Enn. Virg. Lucr. virûm.    - vir bonus: homme de bien.    - vir amplissimus: personnage très considéré.    - equites virique, Liv. 21, 27, 1: les cavaliers et les fantassins.    - equis viris (viris equisque): avec la cavalerie et l'infanterie, par tous les moyens.    - sine viro, Cat. 63, 6: sans membre viril.
    * * *
        Vir, viri, masc. gen. Plin. Homme.
    \
        Vir. Terent. Vaillant homme et virile, Homme vertueux.
    \
        Vir. Terent. Mari.
    \
        Matura viro filia. Virgil. Preste à marier.
    \
        Durus vir. Ouid. Mauvais mari et rude à sa femme.
    \
        O digno coniuncta viro. Virgil. O la bien mariee.
    \
        Vt relicta sensit sibi membra sine viro, etc. Catull. Apres que Atys se veit sans membre viril, Qu'il s'estoit coupé, etc. Qu'il s'estoit chastré.

    Dictionarium latinogallicum > vir

  • 6 vir

        vir virī, gen plur. virōrum (poet. also virūm, Ct., V., O.), m    a male person, adult male, man (opp. mulier, femina): virum me natum vellem, T.: Deque viro factus (mirabile!) femina, O.: clari viri: consularis: turpissimus, S.: nefandus, V.: hoc pueri possunt, viri non potuerunt?: pueroque viroque, O.—In war, a man, soldier: vir unus cum viro congrediendo, etc., L.—With emphasis for a pronoun of reference: fletusque et conploratio fregere tandem virum, L.: gratiā viri permotus flexit animum, S.—Repeated distributively, each one... another, man... man: vir cum viro congrediaris, L.: legitque virum vir, singled out (for attack), V.: cum vir virum legisset, i. e. a companion in battle, L.— Plur, human beings: flumina simul pecudesque virosque rapiunt, O.; opp. Caelicolae, V.—A man, husband: quid viro meo respondebo Misera? T.: vir matris: angebatur Tullia nihil materiae in viro esse, etc., L.: Et uxor et vir, H.: Imminet exitio vir coniugis, O.—Of animals, the male, mate: Vir gregis ipse caper, V. —A man, man of courage, worthy man: tulit dolorem, ut vir; et, ut homo, etc.: tum viro et gubernatore opus est, L.: si quid in Flacco viri est, Non feret, H.— Plur, foot-soldiers, infantry: ripam equites virique obtinentes, L.—Manhood, virility: membra sine viro, Ct.
    * * *
    man; husband; hero; person of courage, honor, and nobility

    Latin-English dictionary > vir

  • 7 vır

    Türkçe-Almanca sözlük > vır

  • 8 vir

    vir vir, viri m мужчина

    Латинско-русский словарь > vir

  • 9 vir-

    vir- [vier]
    1 vir- man-

    Dictionnaire français-néerlandais > vir-

  • 10 vir-,

    -vir (съставна част на сложни думи) от латински vir "мъж".

    Dictionnaire français-bulgare > vir-,

  • 11 VIR

    VIR abk HIST Br Victoria Imperatrix Regina, Victoria, Empress and Queen

    English-german dictionary > VIR

  • 12 vir

    vir, virus m Virus m ( auch EDV)

    Čeština-německý slovník > vir

  • 13 vír

    vír m Wirbel m, Strudel m; Wirbelwind m; fig. Taumel m

    Čeština-německý slovník > vír

  • 14 vir

    vir, virus m Virus m ( auch EDV)

    Čeština-německý slovník > vir

  • 15 vír

    vír m Wirbel m, Strudel m; Wirbelwind m; fig. Taumel m

    Čeština-německý slovník > vír

  • 16 vir

    vir
    virus m

    Tschechisch-Französisch Wörterbuch > vir

  • 17 vír

    vír
    tourbillon m
    tourbillonnement m
    gouffre m
    remous m
    tournoiement d'eau

    Tschechisch-Französisch Wörterbuch > vír

  • 18 VIR

    English-Russian dictionary of planing, cross-planing and slotting machines > VIR

  • 19 VIRÐA

    (-rða, -rðr), v.
    1) to fix the worth of a thing, to tax, value (síðan vóru virð fé Haflgerðar);
    2) fig., to value, estimate (þat kann engi virða nema guð einn);
    with gen., virða e-t mikils, to rate highly, think much of;
    virða lítils, to think or make light of;
    virða e-t engis (einskis), to make nothing of;
    virða e-t með sjálfum sér, to bethink oneself of, consider;
    konungr virði mest skáld sín, he held his poets in the highest estimation;
    virði jarl hann vel, the earl showed him great honour;
    virða til, to pay heed to, regard;
    hann kveðst vilja virða til enn heilaga Jacobum postola, he said he would respect the sanctity of St. James;
    virða e-t til e-s, to consider (deem) as (virða e-t til útrúleika við e-n);
    virða e-t vel, illa fyrir e-m, to put it to his credit, discredit;
    3) refl., virðast vel, to be highly esteemed (hann virðist hvervetna vel);
    impers., virðist öllum mönnum vel til hans, everybody liked him;
    virðist oss svá, sem minnkaðist vár sœmd í því, it seems to us, we think that …;
    virðist hann konunginum afbragðsmaðr, the king thought him to be an exceptional man.
    * * *
    pret. virði, mod. virti; [cp. verð; this word and its derivatives are in mod. Norse proncd. and spelt with y, vyrda; Swed. vörda]:—to fix the worth of a thing, to tax, value; síðan vóru virð fé Hallgerðar, Nj. 24; búar skolu virða fúlgur ómagans tvennar, Grág. i. 259; þar skolu fylgja einn eyrir ok tuttugu, ok virða til friðs, D. I. i. 199; þrjár merkr ok virt til vaðmála, 203; búar skolu virða skip þat til vöru eðr til brends silfrs, Grág. (Kb.) ii. 68; virða e-t til smœrs, D. N. ii. 93.
    II. metaph., þat kann engi virða nema Guð einn, Fms. vii. 144: with gen. of the price, virða enskis, Blas. 44; virða mikils, to rate highly, Eg. 167; konungr virði hann mikils, Fms. vi. 132; virða e-t lítils, O. H. L. 76; úvinir hans höfðu grun á ok virðu til utrúleika við konung, Fms. ix. 428; er þat ílla virðanda fyrir þér, it is to be ill-esteemed, blamed, ii. 53; mun þat vera vel virt fyrir þér, Karl. 99; svá virðu vinir jarls sem Þorkell mundi þá bræðr sízt spara til deilu, Orkn. 180; vita ok virða, Stj. 145; virða e-t með sjálfum sér, to bethink oneself of, consider, 132; hygg at ok virð meðr þér sjálfum, 142; virð með sjálfum þér hvat haun mun mega með síns herra fulltingi, Karl. 542.
    2. with prepp.; virða at e-u, to give heed to a thing, consider it, Stj. 153; virða e-t fyrir sér, to count, consider; virða til, to pay heed to, regard; Rafn vildi eigi þat, þvíat hann kveðsk vilja virða til enn heilaga Jacobum postola, ok berjask eigi við Þorvald, i. e. Rafn said he would respect the holiness of St. James and not fight Th., Bs. i. 668; heldr skal hitt til virða, at hann vildi Kristni sinni í þyrma, Hom. 109; eg vil ekki virða mig til þess, not demean myself to that: virða um e-t = virða til, D. N. ii. 95: virða e-t við e-t, to value, count; virða við saur ok hégóma, Barl. 74: virð einskis við þá er þér göra í mein, take no account of it if they do thee wrong, Hom. (St.); virða sakar við annan, id.; Guð virði við hann ( may God reward him) undir hvílíkan þunga hann á at standa, Bs. i. 821; biðju vér at þér takit vára dvöl eigi til þrjózku, virðandi vid oss um leiðar-lengd ok harða veðráttu, we beg you not to account it for disobedience in us, but consider the length of the way, and the severe weather, D. N. iii. 80: also of gratitude, eg virði það við hann, að …, to regard past services.
    III. reflex., impers. to like; mér virðisk ekki skapferði hans, Ísl. ii. 217; virðisk þeim vel allt til konungs en eigi verr til dróttningar, Fb. ii. 120; hann virðisk þar hverjum manni vel, everybody liked him, Eg. 27, Nj. 46, Fms. i. 6l.
    2. to deem, think; virðisk oss svá, sem minnkaðisk vár sæmd í því heldr enn yxi, Fms. x. 7; virðisk konunginum hann af bragðs-maðr, Bjarn. 4: very freq. in mod. usage, mér virðist, methinks.
    3. to deign, vouchsafe; af hans ætt virðisk várr Drottinn Jesús at fæðask, Stj.; þú skapari minn virzk at miskunna mér, Barl. 92; þau miskunnar verk er hann virðisk at göra, 95; öll bréf þau er þeir virða sik (= virðask) við at taka, Róm. 248.

    Íslensk-ensk orðabók > VIRÐA

  • 20 vir·o

    мужчина; муж (торжественно о мужчине); ср. masklo; прим. данный корень употребляется в качестве приставки для образования названий самцов животных: vir/ĉevalo жеребец; vir/kato кот; vir/porko хряк \vir{}{·}o{}{·}a мужской \vir{}{·}o{}{·}a sekso мужской пол \vir{}{·}o{}{·}a genro грам. мужской род \vir{}{·}o{}{·}a rimo лит. мужская рифма \vir{}{·}o{}e по-мужски \vir{}{·}o{}aĉ{·}o мужик (пренебрежительно), мужичонка \vir{}{·}o{}ar{·}o мужской коллектив; мужчины (все в данной общности, в противоположность женщинам); команда (состоящая из одних мужчин, напр., на корабле) \vir{}{·}o{}ec{·}o мужественность; мужеподобие \vir{}{·}o{}ec{·}a мужественный; мужеподобный \vir{}{·}o{}ec{·}e мужественно, по-мужски \vir{}{·}o{}iĝ{·}i возмужать, стать мужчиной \vir{}{·}o{}iĝ{·}o возмужание \vir{}{·}o{}in{·}o женщина; ср. ino, femalo \vir{}{·}o{}in{·}a женский; бабий, бабский \vir{}{·}o{}in{·}e по-женски \vir{}{·}o{}in{·}aĉ{·}o баба (пренебрежительно), бабёнка \vir{}{·}o{}in{·}ar{·}o женский коллектив; женщины (все в данной общности, в противоположность мужчинам) \vir{}{·}o{}in{·}ec{·}o женственность; женоподобие \vir{}{·}o{}in{·}ec{·}a женственный; женоподобный \vir{}{·}o{}in{·}ec{·}e женственно, по-женски \vir{}{·}o{}in{·}ej{·}o 1. женский дом (название царского гарема в Библии; отдельное жилище для женщин у некоторых народов); 2. публичный дом, бордель (= putinejo, bordelo) \vir{}{·}o{}in{·}em{·}ul{·}o сомнит. бабник \vir{}{·}o{}in{·}iĝ{·}i стать женщиной, превратиться в женщину; обабиться \vir{}{·}o{}ing{·}o разг. проститутка (= putino, amoristino) \vir{}{·}o{}ul{·}in{·}o мужеподобная женщина, мужиковатая баба; бой-баба \vir{}{·}o{}in{·}um{·}i vn сомнит. бабничать, бегать (или волочиться) за женщинами, бегать (или волочиться) за каждой юбкой.

    Эсперанто-русский словарь > vir·o

См. также в других словарях:

  • vir — vir̃ interj. NdŽ kartojant nusakomas: 1. vieversio čiulbėjimas: Vir vir vir vir, vieversėli, tu su manim giedok kartu A1885,56. 2. greitas vingiuojamas bėgimas: Žiurkelė vir̃ vir̃ vir̃ par gryčią ir parlėkė Ėr. Užlipu ant aukšto – tik vir vir… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • Vír — Vír …   Deutsch Wikipedia

  • VIR — oder Vír (meist von vir = Wirbel) ist der Name folgender Orte: Vir (Slowenien), in der Občina Benedikt, Slowenien Vir (Kroatien), ein Ort auf der gleichnamigen Insel in Kroatien Vir (Insel), eine dalmatische Mittelmeerinsel Vir (Bosnien und… …   Deutsch Wikipedia

  • Vir — oder Vír (meist von vir = Wirbel) ist der Name folgender Orte: Vir (Slowenien), in der Občina Benedikt, Slowenien Vir (Kroatien), ein Ort auf der gleichnamigen Insel in Kroatien Vir (Insel), eine dalmatische Mittelmeerinsel Vir (Bosnien und… …   Deutsch Wikipedia

  • vir — vȋr m <N mn vírovi> DEFINICIJA 1. ekspr. izvor, vrelo 2. nemirno mjesto na vodi gdje se voda okreće u struji ili drugačije izazvanim vrtloženjem; vrtlog ONOMASTIKA pr. (etnici): Vȋrovac (190, Osijek, Podravina, Zagreb), Vȋrovčec (Đurđevac) …   Hrvatski jezični portal

  • vir — s. v. bulboacă, bulboană, ochi, valvâr tej, vâltoare, vârtej, volbură. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime  vir s. n., pl. víruri Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  VIR s.n. (mar.) Corecţie care se introduce în …   Dicționar Român

  • vir- — vir ♦ Éléments, du latin vir « homme » : triumvir. vir , vir ❖ ♦ Éléments, du lat. vir « homme » (mâle), qui entrent dans des composés latins tels que virago, viril, décemvir, triumvir… …   Encyclopédie Universelle

  • vir — que daí vem (= resulta) que a sementeira se deve fazer cedo. vir a ele veio a verificar o erro; vinha à janela; veio a Lisboa. vir com veio com o irmão; vens com essas desculpas. vir de ela veio de barco; vinha de Santarém; essa palavra vem do… …   Dicionario dos verbos portugueses

  • VIR — or Vir can refer to:*ICAO airline designator for Virgin Atlantic Airways *Vascular and interventional radiology *Vir (island), an island in the Adriatic Sea *The abbreviation for the constellation Virgo *Virginia International Raceway *Vir Cotto …   Wikipedia

  • -vir — vir ❖ ♦ Éléments, du lat. vir « homme » (mâle), qui entrent dans des composés latins tels que virago, viril, décemvir, triumvir… …   Encyclopédie Universelle

  • VIR — avex vi, quod viribus praestet; an a Virtute; an ex Hebraeo Gap desc: Hebrew per aphaeresin; an a Vireo? quatuor modis intelligitur, Sexu, quô nascitur ut masculus sit; Aetate, quâ differt a puero; Lege, quâ maritus; Animô, quô in suo etiam sexu… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»